SZERSZENIE
Szerszenie są blisko spokrewnione z mrówkami, osami i pszczołami. Są to największe osy w Europie, królowa ma do ok. 40 mm długości, samce i robotnice są mniejsze. Między innymi z powodu lęków ludzi przed użądleniami tych owadów tępienie szerszeni, gdy tylko się pojawią stało się normą. Szerszenie bytują spokojnie w dziuplach starych drzew liściastych, w ptasich domkach czy na strychach altanek czy domów. Nie przejawiają agresji wobec człowieka, jedynie w obronie gniazda. Żywią się larwami różnych owadów oraz nektarem kwiatowym. Ich żądła są zdolne do wielokrotnych ukąszeń, jest to im potrzebne w walce. Dawkują przy tym nieduże ilości jadu. W przeciwieństwie do pszczół jad szerszeni nie jest celowo produkowany przeciwko kręgowcom, w tym ludziom. Zawiera składniki podobne do jadu osy jest go jednak więcej. Stąd objawy i leczenie są podobne. Warto dodać, że użądlenie szerszeni występujących w Polsce nie jest dużo groźniejsze niż użądlenie osy. Jest natomiast bardziej bolesne z uwagi na dłuższe, głębiej penetrujące żądło oraz większą ilość jadu.
Nie wolno również zapominać o reakcjach alergicznych, czy też wstrząsie anafilaktycznym, które mogą wystąpić po użądleniu. Żadnej żądłówki nie powinno się lekceważyć. Nie znaczy to jednak, że mamy je bezmyślnie zabijać. Szerszenie są w zasadzie owadami pożytecznymi i spełniają ważną rolę w zależnościach biocenotycznych. Polują na inne owady, często szkodniki pól i lasów ograniczając ich liczebność.
Do szerszeni z całą pewnością należy mieć respekt. Nie jest jednak wskazane wpadanie w panikę, gdy już znajdą się w naszym otoczeniu. Machanie rękami i gwałtowne reakcje z naszej strony nie tylko nie pomogą nam uniknąć użądlenia, ale wręcz sprowokują owada do reakcji obronnych. Pamiętać warto również, że żądłówki są bardzo agresywne w obrębie swojego gniazda, poza nim zachowują się o wiele spokojniej.
